W piątkowy wieczór odwiedziliśmy Górny Mokotów i nasze diabełki z drużyny 2012 GM. Trening przy ulicy Niegocińskiej, był bardzo wartościowy. Chłopcy bawili się znakomicie, a dzięki ogromnej aktywności Trenerów dobrej zabawie towarzyszyła nauka. W treningu dominowały gry i różne formy rywalizacji. W drużynie widać nowe twarze, co nas bardzo cieszy. Frekwencja była bliska pełnej, a to również stanowi dla nas informacje o dobrze wykonywanej pracy. 

W zakładce Klub jest dostępna aktualizacja obowiązująca od jutra druku zamówienia na sprzęt. Wieści są dobre i gorsze. Niestety z uwagi na aktualizację cen od części dostawców i my musimy podnieść ceny kilku pozycji. Zmiany nie są duże, mamy więc nadzieje, że nie wpłyną specjalnie na możliwości zakupowe. Przechodząc do dobrych informacji, informujemy, że z uwagi na zainteresowanie kosmetyczką z szarej serii Delta 1955 zostaje wprowadzona do stałej sprzedaży. Dodatkowo wprowadzamy nową czerwoną serię Delta 1955. Zaczynamy od bluzy z kapturem, a mamy nadzieję, że niedługo pojawią się również kolejne produkty.

Kończymy przedostatni tej zimy turniej Delta Cup. Rywalizujący dzisiaj chłopcy z rocznika 2016 pokazali sporo umiejętności jak na ten wiek. Wiele spotkań cieszyło oczy, a ambicji nikomu nie można było odmówić. To wszystko cieszy, gdyż to jest podstawa rozwoju, niech zatem nie martwią się ci, którym dzisiaj poszło nieco gorzej. My dumni zaś jesteśmy z klubowego finału i postawy naszych chłopców. Zapraszamy do zakładki imprezy gdzie są wszystkie wyniki i więcej fotografii.

W meczu pomiędzy kadrą MZPN, a Warmińsko-Mazurskim ZPN udział wzięło dwóch naszych zawodników. Artur Szmyt reprezentujący zespół 2009, oraz Phillip Hartmann z zespołu 2010. Starcie obu drużyn było pełne emocji i widowiskowych akcji. Mimo zaciętej rywalizacji, kadra MZPN zdołała sięgnąć po zwycięstwo po świetnie rozegranej grze i skutecznych akcjach ofensywnych. Mecz ten pokazał wysoki poziom piłki nożnej oraz umiejętności naszych zawodników, którzy odegrali istotną rolę w sukcesie swojej drużyny. Oczekujemy na dalsze powołania! 

Mazowiecki ZPN U-14 - Warmińsko-Mazurski ZPN U-14 2:1 (0:1)

Wczorajszym zajęciom drużyny 2013 WI towarzyszyła wspaniała atmosfera pracy. Chłopcy byli w pełni skupieni i zrealizowali zadania z maksymalnym oddaniem i pasją. Trening miał na celu doskonalenie przyjęć i podań piłki wewnętrzną częścią stopy. Trenerzy byli równie mocno zaangażowani co ich podopieczni. Liczne wskazówki i pomoc ze strony kadry szkoleniowej pozwoliły zawodnikom efektywnie wykorzystać czas spędzony na parkiecie. Zatem mamy kolejny zespół gdzie praca wre, a zabawa jest przednia.

W dniu wczorajszym odbyła się kolejna konsultacja Kadry MZPN rocznika 2013. Nasz klub reprezentował Mikołaj Chmielewski, Mikołaj Chmielewski, Franciszek Maniewski oraz Dominik Rybak. Chłopcy pokazali się z solidnej strony, mieli okazję zaprezentować swoje umiejętności podczas kilku ćwiczeń i grze końcowej. Cieszy nas wiadomość, że diabełki zdobywają pozytywne noty i czekamy na kolejne dobre wieści!

Na Pradze-Południe praca wre! Trener Damian Goryca w raz ze swoim asystentem trenerem Antonio Corbo zorganizowali dzisiaj dla zespołu 2015 PP doskonałą jednostkę treningową. Było wszystko to czego chcemy nauczać i bardzo dużo dobrej zabawy i radości. Chłopcy ubrani zgodnie z zasadami prezentowali się również doskonale, a ich zaangażowanie było wzorcowe. Jak się patrzy na takie treningi to serce rośnie, nie dziwi nic, że rośnie nam nasza klubowa piłkarska rodzina.

Zgodnie z obietnicą, dzisiaj możemy zobaczyć wspaniały film i nasze wspaniałe, niepowtarzalne choinki z grudnia 2023 roku. Niech nikogo nie zdziwi, nie do końca profesjonalny podkład muzyczny. Jest on jednak też niepowtarzalny. W 2016 roku nasi zawodnicy zespołów 2004 i 2006 nagrali dla wszystkich świąteczne życzenia i jest to piosenka w ich wykonaniu, kto nie wierzy zapraszamy do poszperania na naszym klubowym kanale, znajdzie się tam ten film. Dzisiaj dziękujemy wszystkim, którzy dostarczyli nam swoje domowe zdjęcia z choinkami, dzięki temu możemy przypomnieć sobie magię naszych ostatnich świąt.
 

Kilka lat temu wraz z naszym nieodżałowanym nestorem Kaziem Wijatą powoli spisywaliśmy historię naszego klubu i zarazem Sadyby. Ten kronikarski obowiązek niestety przerwała śmierć Kazia. Nie wszystko mieliśmy dokończone, a brak Kazia dodatkowo urwał tą pracę. Mija kilka lat i odgrzebaliśmy nieskończone tematy. Nie możemy ich zostawić, one muszą żyć. Dlatego też już sami, bez korekty autora ale pozwolimy sobie dokończyć to nasze dzieło. Kaziu zapewne z góry z uśmiechem na to patrzy, tak ma być! Materiał również ląduje w zakładce Historia gdzie zapraszamy bo są tam naprawdę ciekawe opowieści i wiele zdjęć.

PODRÓŻE PO DAWNEJ SADYBIE - OPIEKUN. Wędrujemy w towarzystwie Pana Kazimierza Wijaty sklejając z kawałków wspomnień całe obrazy. Jest koniec lat 40’ ubiegłego wieku. W okresie tym Pan Kazimierz mieszkał wraz z rodziną, w domu naprzeciw pętli autobusowej na Sadybie, przy ulicy Morszyńskiej. W całym kraju panował ponury okres stalinowski, jednak mimo tej niezbyt przychylnej aury, życie codzienne na tyle, na ile było możliwe, toczyło się normalnie. Na Sadybie w tym czasie była bardzo duża grupa dzieci i młodzieży. Wszyscy cały swój wolny czas spędzali na podwórku. Tu zaś młodsi,  tak jak wówczas Pan Kazimierz, byli pod nieformalną opieką starszych kolegów, którzy uczyli zasad funkcjonowania w panujących realiach, w grupie. Opiekun sprawiał, że jego podopieczny czuł się bezpieczny w obrębie swojego rejonu zamieszkania. Dzięki niemu młodszy kolega poznawał zasady życia, zasady postępowania, poznawał Sadybę, a Sadyba jego. Taka kooperacja, zapewniała również poczucie bezpieczeństwa rodzicom. Wszyscy się znali oraz wiedzieli kto, jak i gdzie spędza czas. Funkcja opiekuna nie była łatwa, wymagała od starszego dużo odpowiedzialności, nie każdy też był na tyle odważny by na swoje barki wziąć opiekę młodszym. Nie bał się tego Waldemar Kiełczykowski, który pod swoje skrzydła wziął Kazimierza Wijatę i stali się nierozłączną parą. Nieważne co robił opiekun, brał ze sobą zawsze swojego młodszego przyjaciela, który towarzyszył mu praktycznie wszędzie. Tak to, małoletni Kazimierz Wijata trafia do kina „Palladium” na film, który przeznaczony był dla widzów dorosłych. To dzięki takiemu postepowaniu Waldemar Kiełczykowski, oraz mu podobni, stawali się bohaterami środowiska, wzorami dla młodszych, idolami. Nie było rzeczy, której nie potrafili załatwić i przeszkody, której nie potrafili pokonać. Opiekunowie byli oczywiście również animatorami życia sportowego. Zajmowali się ustalaniem, gdzie gramy, o której gramy i kto gra. Do tego jeszcze musieli nadzorować sprawy budowlane, gdyż nie było wtedy mowy o jakichkolwiek dostępnych obiektach sportowych, boisko trzeba było sobie przygotować samemu. Pierwszym miejscem takich spotkań był Park Szczubełka przy ulicy Morszyńskiej. W tamtych latach był to dziko zarośnięty plac, gdzie starsi chłopcy z „Bloku” (tak nazywano dom Spółdzielni Oficerskiej przy ulicy Powsińskiej – róg Morszyńskiej) zrobili boisko do siatkówki i piłki nożnej z drewnianymi bramkami. Drugim miejscem był plac przy ulicy Okrężnej, na wysokości obecnej stacji benzynowej. W tym miejscu panowały bardzo polowe warunki, gdyż była to łąka na której bramki były ustawiane z dowolnie przyniesionych lub znalezionych przedmiotów. Trzecie miejsce to oczywiście teren przy Jeziorku Czerniakowskim, który niewiele lat później będzie już największa areną sportową na Sadybie. Głównym motorem napędowym tych sportowych spotkań był Stanisław Wróblewski (późniejszy zawodnik KS Sadybianka) i wymieniany już Waldemar Kiełczykowski. To dzięki tym dwóm opiekunom zrodziła się cała rzesza wspaniałych sportowców. Pan Kazimierz Wijata (ZKS Elektryczność i K.S. Delta Warszawa) rozgrywał tu swoje pierwsze mecze ze Zbigniewem Ponieckim, Andrzejem Piwnickim, Markiem Giliońskim czy Januszem Wąsikowskim. Często wśród dzieci biegali również ojcowie ze Stanisławem Ponieckim na czele (ówczesny zawodnik Budowlanych Warszawa). Mimo wielkiej siły i ponad stu kilowej masy, dzieci w wieku wczesnoszkolnym nie bały się z nim grać, a więcej - uwielbiały to. Właśnie dzięki Panu Ponieckiemu, który stał się też z czasem również opiekunem, jedynie nieco starszym młodzież z Sadyby mogła poznać Pana Stanisława Grzesiuka, znanego mieszkańca Czerniakowa. To dzięki niemu Grzesiuk bywał wielokrotnie na Sadybie, co stanowiło dla całej młodej społeczności tu mieszkającej, wielkie przeżycie. Rola takiego opiekuna w życiu młodego człowieka może dzisiaj wydać się dziwna i niezrozumiała. Młodzi ludzie nie spędzają już wolnego czasu na podwórkach. Dzisiaj młodzież, nie ma wolnego czasu. Dzisiaj młodzież wożona jest samochodami z jednych zorganizowanych zajęć, na drugie. Szkoda, gdyż nic nie uczy życia tak, jak starszy kolega z podwórka – opiekun.

Pierwszy w roku 2024 turniej Delta Cup za nami. W dniu dzisiejszym rywalizowali chłopcy urodzeni w 2015 roku. Nie patrząc na nic, wszyscy uczestnicy walczyli, pokonywali własne słabości i oczywiście dobrze się bawili. Dla nas turniej okazał się wielce udany. Widać, że w chłopcach drzemie duży potencjał. Nasi rywale też nie odstawali i dzielnie walczyli, za co należą im się brawa.