Wrześniowe treningi i mecze idą pełną parą, a wakazje już niestety dawno za nami. Aby trochę umilić nam początek kalendarzowej jesieni, zapraszamy do obejrzenia relacji z Piłkarskiego Obozu Szkoleniowego - Niechorze 2015, który odbył się od 10.08.2015 do 19.08.2015. Wszystkie nasze filmy znajdują się na kanale DeltaWarszawaTV na portalu YouTube.
 

Przypominamy już w piątek 25-09-2015 widzimy się wszyscy zawodnicy i trenerzy (z wyłączeniem grup mających zajęcia) klubu w specjalnych pamiątkowych koszulkach (lub innych klubowych)  nad Jeziorkiem Czerniakowskim o godzinie 19:00, aby uczcić dzień w którym Eugeniusz Lokajski, nasz bohater Powstania Warszawskiego ostatni raz spoglądał na nasze kochane miasto. Wszyscy zrobimy znak Polski Walczącej i w ten sposób damy znać Panu Eugeniuszowi, że pamiętamy! Cześć jego pamięci!

Kiedy wszystkim wydawało się, że RL9 już więcej nie może nic osiągnąć, przychodzi wczorajszy wieczór. Robert wspiął się na sam szczyt piłkarskiego Świata i udowodnił, że POLAK potrafi. Cieszymy się, że pierwszy może najważniejszy krok na tą wspaniałą górę Robert zrobił w Delcie, nad Jeziorkiem Czerniakowskim.

www.youtube.com/watch?feature=share&v=sX31vjy-KaY&app=desktop

Mamy już pierwsze informacje medialne o Piotrze. Jak miło się to czyta.

https://www.lechpoznan.pl/news/ligowy,debiut,piotra,kurbiela#.VgF8KN_tmko

Lech Poznań przeżywa obecnie ciężkie chwile. Jednak dla nas dzisiejszy dzień jest wspaniały. W 68 minucie przegranego przez Lechitów spotkania z Jagiellonią Białystok na boisko wszedł nasz wychowanek Piotr Kurbiel. Dzięki temu mamy kolejnego zawodnika z naszym rodowodem, który dostał się do Ekstraklasy! Gratulujemy Piotrkowi, to jest głównie jego zasługa!

Przypominamy kibicom, że w Przystanek Cafe są do nabycia klubowe szaliki i opaski na rękę. Trybuny zawsze wyglądają lepiej w barwach klubowych. 

Ppor. Eugeniusz Lokajski „Brok” urodził się 14 grudnia 1908 w Warszawie. Kiedy miał 16 lat, wstąpił do klubu sportowego „Warszawianka”, gdzie trenował m.in. bieganie, pływanie i piłkę nożną. W 1928 zdał maturę w ewangelickim gimnazjum im. Mikołaja Reja i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej. W latach 1931-1932 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Po powrocie do Warszawy podjął studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego (CIWF), gdzie w 1934 został asystentem – instruktorem lekkiej atletyki. W tym czasie podjął także pracę nauczyciela wychowania fizycznego w swoim dawnym gimnazjum. W latach 1934-1937 odniósł wiele sukcesów w zawodach sportowych, m.in. mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem (1934), wicemistrzostwo świata w pięcioboju w Budapeszcie (1935), rekord Polski w rzucie oszczepem – niepokonany przez 17 lat (1936), udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie (1936), wygrana w rzucie oszczepem podczas trójmeczu lekkoatletycznego Grecja – Polska – Czechosłowacja w Atenach (1937). We wrześniu 1939 był dowódcą plutonu w 35 Pułku Piechoty w rejonie Brześcia. Wzięty do niewoli, w październiku 1939 przedostał się do Warszawy. Przez pierwsze lata okupacji ukrywał się, pracując jako robotnik w Paprotni pod Warszawą. Później zorganizował pracownię fotograficzną przy ulicy Berezyńskiej na Saskiej Kępie i utrzymywał się głównie z fotografii teatralnej. W 1942 otworzył zakład fotograficzny w mieszkaniu matki przy ulicy Łuckiej 2 w Śródmieściu. W konspiracji początkowo działał w „Punkcie mycia i kąpieli” nad Wisłą, nazwanym tak dla zmylenia władz okupacyjnych, jako instruktor wychowania fizycznego, zakazanego przez Niemców polskim uczniom. Wykładał także na tajnych kompletach CIWF. W tym czasie oficjalnie pracował jako nauczyciel gimnastyki w Prywatnej Szkole Powszechnej im. Mikołaja Reja. Od stycznia 1944 r. zaprzysiężony na  żołnierza Armii Krajowej (AK), zastąpił swojego brata, Józefa, poległego 23 grudnia 1943 w starciu z Niemcami. Został dowódcą plutonu w 3 kompanii Praskiej, wchodzącej w skład I Batalionu Rejonu III Rembertów, VII Obwodu Armii Krajowej „Obroża”. W Powstaniu był oficerem łącznikowym kompanii „Koszta”, a od 30 sierpnia jej dowódcą. Został uprawniony „do noszenia i używania aparatu fotograficznego i filmowego”. Lokajski robił zdjęcia głównie w Śródmieściu i wywoływał je w mieszkaniu swojej siostry Zofii Domańskiej, która przechowała negatywy. 21 lub 22 sierpnia w kinie „Palladium” pokazany został nakręcony przez niego film ze szturmu na budynek PAST-y (Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej). 25 września, wobec zbliżającej się kapitulacji powstania, został oddelegowany do Komendy Głównej AK, w celu wykonania zdjęć do fałszywych dokumentów, które miały umożliwić powstańcom opuszczenie miasta z ludnością cywilną. Tego dnia zginął pod gruzami zbombardowanej kamienicy przy ulicy Marszałkowskiej 129, gdzie znajdował się sklep fotograficzny.

Na swoich zdjęciach Lokajski zdołał uchwycić chyba wszystkie ważniejsze aspekty Powstania w Warszawie: walkę powstańców i codzienność ludności cywilnej, barykady i szpitale polowe, powstańczy ślub i pogrzeby ofiar bombardowań niemieckich. Aparatem firmy Leica, zdobytym w pierwszych dniach walki, dokumentował ulice Śródmieścia Północnego: od ulicy Królewskiej po plac Napoleona, od Tamki po Bagno. Największą grupę zdjęć stanowi cykl z 20 sierpnia, przedstawiający zdobycie budynku PAST-y, ważnego punktu niemieckiego oporu. Jego zdjęcia często pojawiały się w powojennych publikacjach. Był autorem najbardziej rozpoznawanych portretów powstańców, łączniczek i sanitariuszek.

Material z: www.1944.pl
Galeria zdjęć dostępna jest na stronie: www.1944.pl/galerie/fototeka/autor/56

W zakłądce Edukacja mamy już plany lekcji naszego gimnazjum na cały rok szkolny. Jak zawsze wszystko jest tak zaplanowane aby bez problemów łączyć naukę ze sportem.

Wrzesień w historii naszego kraju to miesiąc bardzo tragiczny. Pierwszego dnia tego miesiąca w roku 1939 kraj nasz został zaatakowany przez Niemców co zainicjowało II Wojnę Światową.  Kilkanaście dni później siedemnastego września do ataku na Polskę przyłączyła się Rosja sowiecka. W ten sposób dokonał się IV rozbiór Polski. Wydarzenia z 17 września 1939 roku zapoczątkowały okres mordów na naszych obywatelach i grabieży kraju, które nie skończyły się wraz z klęską Niemców. Warto dzisiaj w rocznicę tego wydarzenia poświęcić chwilę na zadumę zważywszy, że jesteśmy w sytuacji kiedy imperialistyczne dążenia wschodniego sąsiada znów przybierają na sile. Miejmy nadzieję, że obecnie cywilizowany świat zdaje sobie sprawę, że nie może być już drugiego Monachium. Cały czas trzymajmy kciuki za naszych przyjaciół z Ukrainy i mamy nadzieję, że nie dojdzie tam do tego co my przeżyliśmy.

Druga akcja jesiennej edycji Warszawskich Dni Sportu za nami. Kolejny raz odwiedziliśmy Szkołę Podstawową nr 169, aby wszystkie dzieci mogły skorzystać z naszych zajęć. Cieszymy się, że prowadzone przez naszych trenerów atrakcje, cieszą się takim powodzeniem wśród najmłodszych. Wszystkie informacje o akcji znajdują się w zakładce WDS.